Szaleństwo.....

To co najbardziej lubię po całym dniu z dziećmi...Wieczór...wtedy wiem, że kolejny dzień za mną, że dałam radę, że dalej kręcę się w tym szalonym kole zwanym macierzyństwem...Dziś dzień wyjazdowy - dwie gosciny, w tym jedna u najbliższej memu sercu niespokrewnionej ze mną kobiety, mojej przyjaciółki... Karolina to ta, która zawsze wie, zawsze rozumie, która choć znamy się tylko ponad dekadę zna moja duszę jak mało kto... She's my person... Dzieci dziś zachwycone...rano zaliczone latanie w kaluzach przed domem a potem bose biegi po trawie i porzeczki prosto z krzaczka... Dziś mąż był też MEZEM...skrzyknal starsza i ogarnęli salon z pierdyliarda zabawek....ja rzecz jasna ogarnialam kuchnie...To był dobry dzień....

Mam pełną głowę.. Czego? Wszystkiego z czego pewno ponad połowa nie powinna mnie męczyć A jednak męczy. Jestem mama dwójki zdrowych, cudnych dzieci. Cudnych nie znaczy idealnych, bo lobuzuja ile mogą, ale to moje dzieci, moje wszystko i kocham je nad zycie. Emilka ma 4.5 roku a Franek 16 miesięcy. Od dwóch lat nie pracuje tzn. najpierw ciąża i L4 A potem wiadomo pojawił się maluszek. Łatwo nie było. Pierwsze dwa miesiące życia Franka to płacz i bezsilność. Jeżdżenie autem godzinę lub dwie by choć na chwilę był spokój. Zdecydowanie gdyby Franek był pierwszy nie miałby rodzeństwa. Potem dieta i w końcu koniec płaczu. Ufff.....Kolejny rok to przedszkole Emili i wiecznie chore dzieci. Jak ja tego nienawidzę. Paraliżuje mnie kiedy dzieciaki są chore. Tak strasznie się martwię. Umieram z troski, leku o nie, przestaje jeść, bo tak strasznie sie martwię. Nieważne. Przeżyłam ten rok choć łatwo nie było. Za 2.5 tyg wracam do pracy i jestem pełna obaw.....